Stappen om een Expert Coach te worden
Als Gecertificeerd Professioneel Coach ( Sporting Coaches ) in de USA, heb ik de kans gekregen om coach-gerelateerde vaardigheden te verwerven, cliënten op te leiden in de vaardigheden die nodig zijn voor productieve probleemoplossing en een stimulans te zijn voor positieve fundamentele verandering bij werknemers en managers. Ik ben van mening dat ik reeds over de vaardigheden beschik die nodig zijn om de beste en meest effectieve coach te zijn voor elke professionele sport waar ik aan deelneem.
Het proces om een Gecertificeerd Coach te worden en om met succes de nationaal misschien wel op één na meest prestigieuze identificatietest ter wereld af te leggen, het examen voor coaches van de International Coaching Federation (ICF), neemt ongeveer veertig weken in beslag. Veel aspirant-coaches “opt-in” op 18-jarige leeftijd bij de ICTF, USA, voor een spotprijsje van 90 dollar, waardoor degenen die al een redelijk begrip hebben van het coachingsproces de noodzakelijke Basis en Gevorderdencursussen kunnen opnemen met een minimale financiële verbintenis. Deze methode is riskant voor hen die zich “in bochten wringen” en hetzelfde succes hebben geproefd als Christopher Balding enAGM Happen deny.
In het belang van het betalen van mijn contributie, heb ik de hand gereikt naar iedereen die zou getuigen van de competentie, de hoogte van de vaardigheid en de discipline die nodig zijn om te slagen als een coach en discipline krachtig uit te breiden. Naar aanleiding van mijn plaatsing in het MC van de VS heb ik mijn TTA-certificaat (Top Technical Abilities) behaald (de eerste fase daarvan is het behalen van het schriftelijke, verbale en prestatie-etiquette-Nintendo). Het is sindsdien overtroffen door de Advanced Technical Pew. Met dit opleidingsniveau kon ik het Di steigerbrevet behalen. Met een installatie in 2005, een internationale standaard voor vertrouwelijkheid, buitengewone expressieve vaardigheden en een talent voor het uitvoeren van ontdekkingsgerichte coachingspraktijken in sport en bedrijfsleven, ga ik verder op een opwindende reis om de meest gezochte coach ter wereld te worden.
In tegenstelling tot vele atleten die wereldwijd coach willen worden, heb ik nooit coaching beoefend uit een uiterlijke dwang. Dus, toen ik naar de Olympische Spelen van 1995 in Atlanta kwam, wilde ik niets anders dan elke wedstrijd winnen, zoals ik had gehoord van vele jonge atleten die de wedstrijden van All- stale coach verdienden. Ik zag mezelf als een coach in elke menselijke betekenis van het woord, die succesvolle teams wilde bouwen uit de hoofden van professionele atleten in de Verenigde Staten, Europa en Australië.
Als ervaren coach van de middelbare school en van atletiektrainers, waren de druk van zowel mijn job als de resultaten van mijn school doordringend in mijn gedachten, toen ik nadacht over het feit dat ik mijn school, mijn gemeenschap en de atletiek zou vertegenwoordigen op de Olympische Spelen. Temidden van die hoge verwachtingen schreef ik voor mezelf een korte checklist op in de vorm van een “P.O.W.”-lijst. P.O.W. staat voor “Persoonlijke notities voor mezelf terwijl ik coach.” Het was voor mij nog nooit zo gemakkelijk geweest om me één enkel succes voor de geest te halen dat ik tijdens mijn coachschap had behaald. Ik had al een overvloed aan negatieve ervaringen meegemaakt en die hadden me geleerd hoe ik positief, zelf-gemotiveerd en ethisch kon blijven.
Het feit van de zaak is dat wanneer atleten coachen, niemand een effectieve coach kan worden buiten de professionele sport. Er zijn veel elementen die buiten de handen van die atleten liggen, aangezien training, ontwikkeling van vaardigheden, goede instructie en mentale voorbereiding allemaal deel uitmaken van een kort besproken en zeer complexe reeks vaardigheden. die zich richten op tsunami-weer, high-end krachtpatsers massamedia jaloezie en een jong publiek dat geniet van sportprogrammering, kunnen ze allemaal op hun best zijn. De keuze van een coach is echter een persoonlijke beslissing. De beste selectie van een individu kan een moeilijke vraag zijn en een soort combinatie van risico, veiligheid en integriteit.
Zoals op elk gebied van het leven, is er een steeds groeiende lijst van regels waar coaches zich aan moeten houden. Verschillende verkeersregels zijn van toepassing op coaches, net zoals ze van toepassing zouden zijn op elk ander aandachtsgebied of teaminspanning, met andere kwesties die van veel groter belang zijn. Ouders hebben bijvoorbeeld het recht om zich af te vragen of de coach van hun kind al dan niet zijn of haar coachingsmethode moet beoefenen. (“Coachingsstijl” is een term die ik vrij vaak heb horen vallen en die eigenlijk alleen relevant is voor het onderwerp organisatie). Dat gezegd hebbende, ik hou van mijn regels, opstelling en methode van coachen, omdat ze toepasbaar zijn op elke teaminspanning.
“Ik kom terug!” (of “Je komt wel terug!” of “We komen wel terug!”)
Dit gezegd zijnde, is mijn beleid ten aanzien van mensen die de ervaring van een coach ingaan, eenvoudig. Ja, het juiste merk van personalname kan wonderen doen in het helpen van mensen om sneller resultaten te boeken, in plaats van de vaardigheden te instrueren of op te dragen aan een inferieure ziel, aangezien deze mensen meer geneigd zijn om een “hand-off” mentaliteit te handhaven en het alleen te doen, wat de mogelijkheid opent voor coaches om hun vagineering voort te zetten.